Woorden in klanken van emotie

---

Woorden in klanken worden emotie. 
Jij kent het vast. Een hit van jaren geleden die je in één klap terugbrengt naar dat moment. 
Misschien was je tot over je oren verliefd of maakte zij het uit.
Je eerste vakantie zonder ouders.
Die bruiloft, uitvaart of periode uit je leven. 
En nu is het corona gedoe. 
Waarschijnlijk zal de zeventien miljoen mensen van Davina Michelle en Snelle nog wel even blijven hangen in je gedachte. 
Vraag het de studenten van nu over tien jaar. 
Het was die periode.
Wij zaten in de lente op onze kamers. 
De terrassen waren gesloten en alle festivals afgelast.
Of je het nou mooi vindt of niet.
Het zal je vast op een zeker moment even terugbrengen naar deze periode. 
Vraag het de vader over tien jaar. Ik zat thuis en gaf mijn kinderen onderwijs.
Ik zag ze ontwikkelen en het was intensief, maar zeker ook bijzonder. 
Van werken kwam weinig terecht. 
Vraag het de kapper, over tien jaar.
Op slag moesten we dicht.
En de restauranthouder, ons terras zat gewoon nog vol.
Binnen een uur moest het leeg. 
Welk nummer hoorde jij in die dagen erna?

Persoonlijk kunnen bij mij de tranen over mijn wangen lopen als ik s'avonds rustig op de bank zit.
Als het verder stil is in huis.
Glaasje wijn erbij en ik hoor bijvoorbeeld het nummer Rollercoaster van Danny Vera. 
En nee, het heeft niet te maken met een gebroken hart. Een verbijsterd hart dat waarschijnlijk meer. 
Afijn. Wil je het echt weten. Vraag het mij gerust, als wij elkaar treffen. 
Het is voor nu zo'n lang verhaal. 

Afgelopen week had ik een afspraak met een journalist.
Een misdaad journalist notabene. En niet de eerste de beste. 
De corona maakte het stiekem eigenlijk een tikje spannender.
Ik tref je met een krant onder mijn arm op die plek.
Wij vinden samen ergens wat van.
En hebben in ieder geval één gedeelde factor. 
Wij willen een geluid laten horen. 
Coffee to go en met een anderhalve meter afstand op een bankje in een normaal zeer bruisende stad. 
De stad leek uitgestorven.
Surrealisch, dit alles bij elkaar. 
Op de terugweg naar huis had ik de tijd om ons gesprek te overdenken. 
Soms moeizame nare en soms kwetsbare onderwerpen aan de kaart stellen. 
Soms ten koste van eigen veiligheid. Het is niet niks. 
En allemaal om je geluid te laten horen.
Aan de politiek, de omgeving, een bepaalde doelgroep.
Op papier.
En dat maakt indruk. 
Op de terugweg luisterde ik het nummer Brave van Sara Bareilles. 
Moedig als je de woorden hun werk laat doen. 
   Sara Bareilles - Brave (Official Video) - YouTube

Terwijl ik de snelweg opdraaide, dacht ik verder na over de kracht van woorden.
Of het nou in een song tekst of op 'papier' gedrukt staat. 
Je legt iets vast, waarbij de woorden de klanken van de emotie kunnen raken. 
Eenmaal thuis en weer achter mijn laptop om hulp te bieden aan ondernemers, vroeg ik mij af;
Waarom worden er zoveel woorden gebruikt, maar missen we soms de klanken van de emotie?
Ben jij in staat om vanuit je hart, jouw passie om te zetten in woorden?
Raak jij met jouw verhaal bijvoorbeeld je klanten zodat ze ook jou leren kennen als ondernemer bijvoorbeeld. 
Als ware het mijn ontmoeting met de journalist.
Hij trok mijn aandacht met zijn woorden. 
We gaven elkaar geen hand na afloop (het is immers Corona gedoe), maar vonden het plezierig en geven er zeker een vervolg aan. 


Een mooie tekst uit het hart, op je website en jij raakt met jouw verhaal. Intermenselijkheid in woorden. 

``woorden uit je hart, worden klanken van emotie,........